معرفی گیاه - پوتوس قلبیSweet heart plant

این گیاه با نام عملی Philodendron scandenns به خانواده Araceae تعلق دارد و بومی نواحی گرمسیری قاره آمریکا بخصوص کشور مکزیک است. پیچی همیشه سبز است و به دلیل شباهت برگها به شکل قلب نام پوتوس قلبی را برای آن بکار می‌برند.برگها سبز ساده و یا ابلق هستند و در محیط بومی طول برگها به 12.7 سانتیمتر و عرض آنان به 30 سانتیمتر می‌رسد. گل‌اذین از نوع خوشه‌ای و اسپات (چمچه) سبز رنگی آنرا احاطه کرده است.

پوتوس قلبی برای بالا رفتن نیاز به تکیه گاه خزه دار دارد . همچنین با قطع منظم و سالیانه نواحی انتهای ساقه ها و حذف  جوانه انتهایی،  میتوان جوانه‌های جانبی را وادار به رشد کرد تا گیاه حالت بوته‌ای بیابد در غیر اینصورت ساقه های گیاه بسیار بلند می شوند اما به طور معمول ارتفاع ساقه در گیاهان گلدانی به  1.2 متر و طول برگها نیز به حدود 10-5 سانتیمتر می‌رسد اما باز هم تاکید می کنم که ارتفاع این گیاه بستگی به نحوه پرورش و تربیت ساقه های آن دارد. نام این گیاه در زبان انگلیسی Heart-leaf Philodendron است

آبیاری: در تابستان هفته‌ای دو مرتبه و در زمستان هر ده روز یک مرتبه گیاه را آب دهید. ترجیحا در فاصله بین دو آبیاری سطح خاک خشک شود.اگر گیاه تشنگی بکشد ساقه‌ها خم می‌شوند و برگها می‌ریزند. آبیاری بیش از اندازه نیز موجب زرد شدن برگهای پایین گیاه و ریزش آنان می‌شود.

دما: بین دمای 18 الی 24 درجه سانتیگراد بهترین رشد را خواهد داشت. در هوای سرد گیاه رشد نمی‌کند و اگر دما خیلی پایین بیاید برگها چروکیده و قهوه‌ای می‌شوند. در طی تابستان و زمانی که دمای هوا بالا است بهتر است که گیاه را از نور مستقیم آفتاب محافظت کنیم در غیر اینصورت برگهای گیاه آسیب خواهند دید. در چنین زمانی از سال وجود نور مستقیم فقط قبل از ظهر به صلاح گیاه است زیرا در آن زمان دمای محیط کمی خنک تر می باشد.

نور: این گیاه را در تمامی نقاط خانه می‌توان نگهداشت چون طیف گسترده‌ای از میزان نور را تحمل می‌کند.البته پوتوس قلبی را از نور مستقیم و شدید آفتاب محافظت کنید در غیر اینصورت وسط برگها و نوک برگها خواهد سوخت. همچنین درصورتیکه نور محیط بیش از اندازه کم باشد و مکان نگهداری در اکثر موارد سایه و کم نور باشد، برگها کوچک و ریز، ساقه‌ها بلند و باریک و فاصله برگها بر روی ساقه  زیاد خواهد شد.

خاک: خاک باید زهکش خوبی داشته باشد و آب اضافی حاصل از آبیاری را در خود نگه ندارد. مثلا می توان از مخلوط 2 قسمت پیت موس و+1 قسمت خاک معمولی + 1 قسمت شن و یا پرلایت و یا مخلوط خاک+خاک برگ+شن  برای این گیاه استفاده کرد. برای کوددهی نیز در طی فصل رشد می توان از کودهای کامل همانند 10-10-10  و یا 20-20-20 با نصف غلظت هر ماه یک مرتبه استفاده کرد. کوددهی بیش از اندازه موجب نازک و بلند شدن بیش از اندازه ساقه ها و افزایش حساسیت آن در برابر پوسیدگی به دلیل وجود آب در خاک می شود. همچنین لزومی ندارد که گیاه در در طی اواخر پاییز و در طی زمستان کود بدهیم.

تکثیر: توسط قلمه ساقه و خوابانیدن ساقه‌ها در بستری سبک و مرطوب به آسانی انجام می گیرد. قلمه ساقه را می توان از انتهای ساقه ها و یا از طول ساقه تهیه کرد. طول قلمه باید در حدی باشد که حداقل دو گره (گره ناحیه اتصال برگ به ساقه است) روی آن وجود داشته باشد که برگ پایین را باید جدا کنیم و قلمه را طوری بکاریم که گره پایین در درون خاک قرار گیرد برای بستر کاشت نیز میتوان از کوکوپیت +پرلایت و یا خاک برگ+شن استفاده کرد. بستر کاشت را باید همواره مرطوب نگه داریم و گلدان حاوی قلمه ها را در مکانی روشن اما به دور از نور آفتاب و با دمای حدود 21 درجه نگهداری کنیم. غبارپاشی روزانه و همچنین کشیدن پلاستیک بر روی گلدان حاوی قلمه ها به افزایش حفظ رطوبت هوای اطراف قلمه ها کمک می کند و این در ریشه زایی قلمه ها تاثیر مثبت دارد. البته ریشه زایی قلمه های این گیاه آسان است و قلمه ها در آب نیز ریشه دار می شوند. در مورد خوابانیدن ساقه ها نیز باید گفت زمانی که ساقه به گیاه مادری متصل است می توان قسمتی از آنرا ابتدا بدون برگ کرد و آن قسمت را در خاک خواباند. این ناحیه به تدریج و از قسمت گره ها شروع به ریشه زایی کرده و بعد از مدتی می توانیم این ساقه را که اکنون ریشه دار شده است از گیاه مادری جدا کنیم و در گلدانی جدا گانه بکاریم.

آفات و بیماری: کنه تار عنکبوتی ، شته و شپشک های گیاهی از جمله آفات احتمالی این گیاه هستند. بیماری های معدودی این گیاه را تهدید می کند که شیوع آنها اکثرا به دلیل نگهداری نامناسب و شرایط محیطی نامناسب آنها است. مثلا نور کم، خیس شدن برگها در طی ابیاری و سرمای محیط از جمله دلایل شیوع بیماری های سفیدک پودری و یا پوسیدگی ساقه های گیاه می باشد.