نام فارسی: درخت عرعر (ایلان)

نام انگلیسی: Tree of Heaven

نام علمی: Ailanthus Altissima

خانواده: Simaroubaceae

نوع: درخت خزان دار

اندازه (متر): 18 ارتفاع * 18 گستردگی

فرم: بیضی تا گرد

بافت: خشن

رنگ برگها: زرد متمایل به سبز

فصل گلدهی: اواخر و اواسط تابستان

کاربرد در محوطه سازی ها: کنار جاده، سواحل دریا، سایه انداز، پوشش تپه ها

رنگ گلها: زرد سبز

سرعت رشد: سریع

نیاز به آبیاری: پایین تا متوسط

مقاومت به سرما: بالا

نیاز های نوری: آفتابی و نیمه آفتابی

توضیحات در مورد گیاه:

خواستگاه آن چین، ژاپن، کره جنوبی و بومی تایوان و چین است. در ایران با نام های درخت بهشتی، کول دار، کهل دار، کئول دار شناخته می شوند. نام چینی آن ailanto به معنی درخت بهشتی است. این درخت بومی آب و هوای استوایی است اما در آب و هوای گرم تا معتدل یافت می شود. گیاهی سازگار و تطبیق پذیر با محیط است، سرعت رشد زیاد و عمر متوسط از مشخصات آن است این درخت طی25 سال 15_20 متر رشد می کند. درخت عرعر دو پایه ( گل نر روی درخت نر و گل ماده روی درخت ماده قرار دارد.)، پهن برگ و خزان کننده و در دسته درختان غیر مثمر قراردارد. تاج درخت چتری نا آراسته یا گرد گلدانی نامنظم است. در اوایل بهار برای تامین برگ های فراوان و کنترل رشد نیاز به هرس دارد.

محیط آفتابی تا نیم سایه را می پسندد و به خاک حساسیتی ندارد و در هر خاکی با سرعت و قدرت زیاد می روید و رشد می کند اما خاک لومی مرطوب را ترجیح می دهد. به حمله انواع آفات و بیماری ها و دود مقاوم است ( مناسب برای حاشیه خیابان )؛ به سیل و سایه حساس است. به علت داشتن ریشه قوی و پراکنده با سرعت رشد زیاد از فرسایش آبی خاک جلوگیری می کند. درخت عرعر در شرایط مناسب تند و بوته ای یا درختی تنومند رشد می کند. نیاز آبی به خاطر داشتن چنین ریشه هایی کم است.

برگ ها بیضی، صاف و براق، مرکب،دمبرگ بزرگ تا 90 سانتی متر؛

گلدهی از اواخر اردیبهشت شروع می شود گل ها به رنگ ارغوانی، سبز، زرد؛

میوه آن شبیه زبان گنجشک است به رنگ نارنجی، قهوهای متمایل به زرد و در میان لایه بالدار که در انتها تا خورده است قرار دارد. جوانه ها صاف، قهوهای و میانه آنها پوک است.

از گیاهان مقاوم به شمار میرود. آب و هوای آلوده شهرها را میتواند تحمل نماید . به همین خاطر از آن به عنوان درخت کنار خیابان استفاده میشود. در انواع خاکها چه مرطوب و چه خشک رشد میکند. به PH و حاصلخیزی خاک حساسیت چندانی ندارد. در سواحل دریا نیز میتوان آن را کاشت. درختی است مناسب برای جنگلکاری حاشیه شهرها در خاکهای خشک و سنگلاخی. برای جلوگیری از فرسایش خاک در مناطق سیلابی میتوان از درخت عرعر استفاده کرد. از صفات بارز این درخت برگهای شانه ای طویل آن میباشد که طول آن به 90 سانتیمتر نیز میرسد.

هر برگ حدود 15 جفت برگچه دارد. برگهای جوان درخت عرعر سبز روشن هستند که با بالغ شدن سبز تیره می شوند.

این درخت دوپایه است یعنی دارای جنس نر و ماده میباشد. درختان تر گلهایی با بوی متعفنی تولید میکنند لذا از کاشت پایه های نر در حاشیه پیاده رو ها و مکانهای مسکونی باید خودداری کرد. غلاف قرمز رنگ میوه ها در فصل پاییز از عناصر تزیینی درخت به شمار میروند.

روش های تکثیر و ازدیاد:

از طریق بذرکاری انجام میشود. هرچند بدون تیمار هم بذرها جوانه میزنند ولی نتیجه بهتر با تیمار سرمایی در دمای 4 درجه سانتیگراد در مدت دو ماه حاصل میشود.

 1) بذر در فروردین ماه به عمق 0.5 سانتی متر کاشته شده و روی بذر را با لایه نازکی از ماسه بادی می پوشانند.

2) تقسیم ریشه  یا قلمه گیری از ریشه و کاشت در خاک سبک که در بهار انجام میگیرد.

کاربرد:

در متون پزشکی چینی از این درخت بسیار یاد شده است و از آن به عنوان خنک کننده و قابض نام می برند؛ از ریشه، برگ، و پوست آن در طب سنتی چین استفاده می شود.

درخت عرعر میزبان کرم ابریشم است و برای پرورش آن استفاده می شود.

امروزه به خاطر رنگ زدر کمرنگ چوب این درخت و قابلیط انعطاف پذیری آن در کابینت سازی کاربرد زیادی دارد.

فضای سبز، درخت ماده به خاطر سایه اندازی، زیبایی و سرعت رشد زیاد در حاشیه خیابان ها کاشته میشود. اما درخت نر به علت تولید بوی نا مطبوع در زمان گلدهی کاربرد زیادی ندارد.

مضرات :

ریشه قوی و سریع الرشد این درخت با قدرت نفوذ زیادی ک دارد می تواند به راحتی به دیوار ها، لوله های آب، سیستم فاضلاب، جاده و ریل راه آهن آسیب زیادی بزند و یا با تولید مواد آللو پاتیک باعث کم شدن و از بین رفتن گیاهان بومی منطقه شود. گرده و مواد شیمیایی آن باعث ایجاد آلرژی هستند و در موارد نادر باعث مسمومیت و مرگ افراد می شود.